ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...

Η φωτογραφία μου
Όταν δίνεις την παράστασή σου και κλείνουν τα φώτα και πέσει η αυλαία, μένεις εσύ και όσοι σε διαβάζουν... Αξίζεις το χειροκρότημα;

30.11.11

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Σε σκέφτομαι. Σε σκέφτομαι πολύ... Δεν ξέρω αν φταίνε όσα ακούω που σε φέρνουν και πάλι στο νου μου. Δεν ξέρω αν μου τελείωσε η δύναμη που δημιούργησα να σε απωθώ. Ξέρω πως ενθρονίστηκες και πάλι. Σε ένα αξίωμα που δηλώνεις πως δε δέχεσαι.

Ο καπνός μου τελειώνει.

Σε σκέφτομαι τόσο δυνατά που εύχομαι κάποια στιγμή να καταφέρεις να με ακούσεις. Ή έστω να σε δω στον ύπνο μου. Ένα σημάδι δικό σου... Κάτι μικρό. Τα μεγάλα δεν τα θέλω. Γιατί τίποτα δε θέλω να τολμήσει να συγκριθεί με αυτά που νιώθω. Σε σκέφτομαι και σκέφτομαι τόσο πολύ που με πονάει το κεφάλι μου. Πάω για ύπνο. Μήπως και... τα πούμε.

Μου έμεινε λίγος καπνός. Μάλλον για να ταιριάζει με τη δύναμή μου. Αυτή που έχω φυλάξει για να σε ψάξω. Για να σε βρώ. Για να σε συναντήσω και να σου πω κοιτώντας σε στα μάτια ότι σε αγαπάω...






8.11.11