ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΠΑ...

Δε σ' ερωτεύτηκα.

Απλώς συνειδητοποίησα

πόσο πολύ μου έχει λείψει η συντροφικότητα.

Ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μία αγκαλιά.

Κι όλα αυτά από εκείνον που θες.

Όχι, δε σ' ερωτεύτηκα.

Απλώς μου θύμισες

πώς είναι να έχεις ανάγκη κάποιον.

Να αγαπάς και να νιώθεις πως δε ζεις,

όταν δεν έχεις την ανάσα του.

Λες και κόπηκε η δική σου.

Δε σ' ερωτεύτηκα.

Απλώς βρήκα στοιχεία πάνω σου

που θα ήθελα να τα βρω κάπου...

Έτσι αόριστα.

Με λίγα λόγια, έντονα μάτια και

βαθιά συναισθήματα.

Γιατί δεν έπρεπε...

Κι ήρθαν κάποια βράδια που ένιωσα μόνος.

Κι ήρθαν κάποια άλλα που κατάλαβα

πως σκέφτομαι μόνο εσένα.

Και μπερδεύτηκα...

Δεν έπρεπε να ερωτευτώ εσένα.

Πόσες πληγές να αντέξει η ψυχή;

Πόσο να ξεπουλιέται μία ζωή

για χάρη του έρωτα;

Δεν έπρεπε να ερωτευτώ εσένα...

Εσύ ήσουν αλλού και, σίγουρα,

δε θα ήσουν ποτέ εδώ.

Έπρεπε να σκεφτώ...

Οι συμβουλές.

Υποδείξεις.

Ξέρουμε τα πάντα, όταν πρόκειται για κάτι "ξένο".

Όταν, όμως, έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας προβλήματα,

όλα μοιάζουν άγνωστα.

Όσα είπαμε, όσα σκεφτήκαμε, όσα προφητεύσαμε δεν έχουν ισχύ.

Και μένουμε μόνοι στον κυκεώνα της άγνοιας.

Ανυπεράσπιστα σώματα σε δίνες ψυχών.

Σε έναν κόσμο που το "πρέπει" κυριαρχεί, το "πρέπει" με έσωσε...

Κι έτσι δε σ' ερωτεύτηκα, γιατί δεν έπρεπε να ερωτευτώ εσένα.

Με αγάπη...

ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ...

Κάποτε νόμιζα πως ήξερα τι θέλω.

Τώρα πια ξέρω πως έκανα λάθος.

Νόμιζα πως ήθελα έναν άνθρωπο, ένα σύντροφο.

Και άνθρωποι ήρθαν και σύντροφοι έφυγαν.

Ζητούσα εκείνον που θα με άγγιζε.

Και κάποιοι με άγγιξαν,

αλλά δεν κατάφερα να τους αγγίξω εγώ.

Ήθελα εκείνον που θα με άκουγε.

Και κάποιοι με άκουσαν,

αλλά η φωνή τους δεν ακουγόταν.

Λαχταρούσα εκείνον που θα νοιαζόταν.

Και κάποιοι με νοιάστηκαν,

αλλά μέσα μου μπερδεύτηκε το ενδιαφέρον με τον οίκτο.

Έψαχνα εκείνον που θα ζέσταινε την ψυχή μου.

Και κάποιοι τη ζέσταναν,

αλλά στο τέλος την έκαψαν.

Τώρα ξέρω...

Ή έτσι νομίζω...

COFFEE TIME

Σέρνω τα πόδια μου μέχρι το ντουλάπι. Σκύβω και βγάζω το μπρίκι. Αυτό με το ωραίο κοίλο "σώμα". Είναι πιο ντελικάτο. Να ταιριάζει περισσότερο με αυτό που έχω στο μυαλό μου. Γυρνάω το δείκτη στο 3 και σε λίγα δευτερόλεπτα οι αντιστάσεις της εστίας κοκκινίζουν. Νερό, ένα κουταλάκι, καφές. Αυτά χρειάζονται;

Δύο καρέκλες, δύο κούπες, ένας άνθρωπος... Ο καφές αχνίζει. Περιμένω. Κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο και σκέφτομαι πως έχει αργήσει. Χαμηλώνω τα μάτια μου και εστιάζω στην επιφάνεια του καφέ. Εντοπίζω τα μικρά σύννεφα θερμότητας που με καθησυχάζουν, αλλά σκέφτομαι πως έχουμε λίγο χρόνο ακόμα. Αλλά οι δείκτες δε συμβιβάζονται. Τρέχουν... αργά και στα δικά μου μάτια μοιάζουν να καλπάζουν. Κι ο χρόνος περνά. Κι έχω μπροστά μου τις ίδιες εικόνες. Δύο καρέκλες, δύο κούπες κι έναν άνθρωπο.

Κάτι λείπει... Προφανώς κάποιος άλλος μοιράζεται αυτή την εικόνα και τη χαίρεται ολοκληρωμένη. Και τον ζηλεύω. Χωρίς να τον ξέρω. Για την καρέκλα που κάθεται, για τον καφέ που πίνει, για τον άνθρωπο που έχει απέναντί του.

Δύο καρέκλες, δύο κούπες, μισός άνθρωπος... Ο καφές κρύωσε. Δεν πίνεται πια. Δεν πίνεται και σήμερα... Κάτι λείπει. Γιατί οι καρέκλες μοιάζουν με θρόνους κι οι κούπες μου θυμίζουν την πηγή της θλίψης... Και μου λείπει ο βασιλιάς.

15+7

Ο Άσωτος Υιός με βράβευσε.

Κι αφού τον ευχαριστήσω,

πρέπει με τη σειρά μου να ακολουθήσω

τη γνωστή διαδικασία απονέμοντας το βραβείο αυτό

σε 15 bloggers και γράφοντας 7 αλήθειες που δεν ξέρετε για μένα.

Όμως, οι bloggers που θα βράβευα

έχουν βραβευτεί σχεδόν όλοι,

οπότε αλλάζω τη σειρά και παραθέτω 15+7=22 αλήθειές μου

για να με μάθετε καλύτερα.

1. Είμαι Ταύρος με ωροσκόπο Κριό.

2. Γεννήθηκα τον Απρίλη του '83 κι όταν ήμουν πιο μικρός,

πίστευα πως ήμουν ένα από τα παιδιά indigo.

Μεγαλώνοντας, σταμάτησα να το λέω,

αλλά ακόμα το πιστεύω.

3. Για πέντε χρόνια ζούσα στη Σαουδική Αραβία.

4. Είχα την πρώτη μου σεξουαλική επαφή στα 19 μου.

5. Θα ήθελα να είμαι μάγος.

6. Μπορώ να φάω τεράστιες ποσότητες Merenda με το κουτάλι.

7. Λατρεύω οτιδήποτε υφασμάτινο μπορεί να διακοσμήσει το λαιμό μου.

8. Κάνω πολλή κακή διατροφή, δε γυμνάζομαι και καπνίζω.

Πρέπει να πάω καρφωτός για check up!

9. Αγαπάω την Καίτη. Και μη ρωτήσεις... Η Καίτη είναι μία!

10. Τολμώ να πω ότι μόλις ξεπέρασα

ένα μεγάλο και ανεκπλήρωτο έρωτα.

Κι ο έρωτας... μπλογκάρει!

11. Θέλω να γίνω συγγραφέας

και να πληρώνομαι κάνοντας αυτό που αγαπάω.

Λες και είμαι ο μόνος...

12. Μου έχει λείψει η Χρύσα.

13. Κλαίω πάντα και κλαίω πολύ,

όταν παρακολουθώ το "My name is Sam".

14. Το τραγούδι που με συγκινεί απίστευτα

είναι "Η μπαλάντα της Ιφιγένειας".

Κάθε φορά που το ακούω σκέφτομαι τη δική μου μαμά.

15. Το άρωμά μου είναι το "Spiderman".

Μύριζε τόσο όμορφα ο γιος της Νένας,

ο Λάζαράκος μας, που αποφάσισα να το υιοθετήσω.

Το άρωμα, έτσι;

1. Δεν αντέχω να ακούω το "Alejandro" της Lady Gaga.

2. Θα μπορούσα να παρατήσω τα πάντα και να πάω οπουδήποτε.

Κι όλα αυτά στο όνομα της αγάπης.

3. Δουλεύω ως τσεκαδόρος σε ένα μπαρ στο Γκάζι.

4. Μπορώ να γίνω εξαιρετικά τεμπέλης,

αν μου το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Συμβαίνει σπάνια...

5. Λατρεύω τον ύπνο και, δυστυχώς,

τώρα με τη βραδινή δουλειά δε μπορώ να τον αναπληρώσω.

6. Έχω παίξει σε μία παιδική θεατρική παράσταση.

Πριν πολλά πολλά χρόνια.

7. Έχω αδυναμία στα ωραία χέρια.

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ...

Η μαμά μου, στα 46 της, αποφάσισε να ξαναπάει σχολείο και χθες πήρε τον έλεγχο της. Α' Λυκείου και στο πρώτο τετράμηνο έβγαλε 16,4. Με ρώτησε, αν θα της κάνω κάποιο δώρο για τους βαθμούς που πήρε, και της απάντησα πως δε μου έκανε ποτέ δώρα, όταν έφερνα καλούς βαθμούς. Και συμφώνησε. Αλλά μετά άλλαξα γνώμη... Η ανάρτηση με τίτλο "Για τη μαμά..." δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 07.09.2010 στο προσωπικό μου ιστολόγιο "I killed the Prince".

Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι σου μοιάζω, νιώθω πολύ περήφανος. Και δε σου το έχω πει ποτέ... Δεν είναι που έχω τα μαλλιά σου, τα χείλια σου, τα φρύδια σου, τις γωνίες στο πρόσωπο, τις ίδιες ρυτίδες έκφρασης, το ίδιο χαμόγελο. Είναι που τα λίγα χαρίσματα που έχω, τα έχω από εσένα...

Ήσουν πάντα δίπλα μου. Υπέμενες στωικά τα κρυφά, τα μυστικά (πόσο ανόητος ήμουν που νόμιζα ότι δεν καταλάβαινες) προβλήματά μου. Ήσουν εκεί τα βράδια που κοιμόμουν να απαντάς στα "άγνωστα" τηλεφωνήματα που με έκριναν χωρίς να με ξέρουν... Είσαι και τώρα εδώ να μου θυμίζεις πως παραμένεις εδώ για να νιώθω πιο σίγουρος για κάθε μου κίνηση. Είσαι εδώ για να επιβραβεύεις το κάθε νέο μου βήμα, για να απορροφάς το άγχος μου, για να τονώνεις το ηθικό μου.

Ανεξάντλητη η δύναμή σου...

Στέκεσαι πλάι μου για να βιώνεις ένα κομμάτι από τη χαρά μου, για να απαλύνεις ένα κομμάτι από τον πόνο μου... Στέκεσαι από πάνω μου για να αφουγκράζεσαι τους προβληματισμούς μου, για να αντιλαμβάνομαι τα λάθη μου, αλλά να μην απελπίζομαι...

Μου έδειξες πως να μαθαίνω από αυτά... Μου έδειξες πως είναι να είσαι ανώτερος άνθρωπος. Ανοιχτόμυαλος... Μου έμαθες πως να υπερασπίζομαι τους ανθρώπους που αγαπάω. Τους ανθρώπους που με χρειάζονται. Μου ξεκαθάρισες πως δεν είναι αδυναμία να ζητάω βοήθεια...

Πάντα εκεί... Δίπλα μου για να μοιραστώ. Μπροστά μου για να καθοδηγούμαι. Πίσω μου για να θυμάμαι. Κάτω από μένα για να στηρίζομαι. Πάνω από μένα για να φυλάγομαι...

Πάντα εκεί και ποτέ δε σου έχω πει πόσο πολύ σε αγαπάω...

ΜΗ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΞΑΝΑ...

Η ανάρτηση με τίτλο "Μη γυρίσεις ξανά..." δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 01.11.2010 στο προσωπικό μου ιστολόγιο "I killed the Prince".

Αποφάσισες να φύγεις. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να αμυνθείς. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να κινητοποιήσεις τον επαναστατικό εαυτό σου. Και πάλι μαγκιά σου. Αποφάσισες να γίνεις αυτό που δε μου είχες δείξει ποτέ και να με πληγώσεις. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να κρατήσεις στάση απέναντί μου και να μου μιλήσεις με ύφος ανυπότακτο. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να πατήσεις πόδι και να προστατεύσεις την ψυχική σου γαλήνη, χωρίς να υπολογίσεις τα συναισθήματά μου. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να μου γυρίσεις την πλάτη λέγοντάς μου ότι πονάς, χωρίς να σκεφτείς πόσες φορές ούρλιαξα πως ναι μεν, δεν αντέχω άλλο, αλλά δεν παραιτούμαι δε. Κι αυτό μαγκιά σου. Αποφάσισες να με ειρωνευτείς. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να γίνεις φτηνός και τελευταίος για να πείσεις τον εαυτό σου πως δεν άξιζε ο ένας τον άλλο. Μαγκιά σου. Αποφάσισες να δραπετεύσεις βράδυ μόνο και μόνο επειδή είπες ότι έτσι κάνεις. Μαγκιά σου.

Αποφάσισες να μου δείξεις τη μαγκιά σου... Γι' αυτό το λόγο θα σου δώσω μία συμβουλή κι ας ξέρω πως δε σου αρέσουν οι υποδείξεις. Δείξε μου τη μαγκιά σου μένοντας μόνος σου να σαπίσεις στη βλακεία που σε πλημμυρίζει. Λυπάμαι, αλλά τελικά ήσουν τζάμπα πράμα...

INTERVIEW Vol. 2

Νιώθεις όμορφα, όταν ανακαλύπτεις το άγνωστο.

Αν δε με πιστεύεις, δες εδώ.

ΑΡΝΟΥΜΑΙ...

Ψωράλογο που χρησιμοποιείται στα εκτροφεία για να ξεσπάσει πάνω του η φοράδα μέχρι να ηρεμήσει, ώστε να την βάλουν μετά να ζευγαρώσει με τον επιβήτορα.

Άτομο χαμηλής υποστάθμης, που κατόπιν εντολής αναλαμβάνει διαμεσολαβητικό ρόλο σε ανήθικες υποθέσεις, έτσι ώστε να μην εκτεθεί άμεσα ο εντολέας του.

Το μικρό και διακριτικό "δημοσιογραφικό", μαγνητοφωνάκι παλιότερα, voice recorder σήμερα, που χρησιμοποιείται για την καταγραφή και την τεκμηρίωση συνομιλιών ή συνεντεύξεων.

Ο καταδότης, ο προδότης, ο ραδιούργος, ο χαφιές, ο σπιούνος, ο δολοπλόκος, ο συκοφάντης, ο μαστροπός.

Έχεις προσέξει ποτέ τα μάτια του Παναγιώτη που είναι καρφωμένα στα χείλια μου για να μη χάσει ούτε μία λέξη από αυτά που θα πω; Έχεις αντιληφθεί ποτέ το ενδιαφέρον του Στέφανου που μου ζητάει να του χαμογελάσω κάθε φορά που είμαι μουτρωμένος; Έχεις σκεφτεί ποτέ τι οδήγησε τον Πέτρο στο να μου κλείνει το μάτι από μακριά κάθε φορά που όλα είναι εντάξει; Δε χρειάζεται να μου απαντήσεις... Όχι. Ποτέ. Αυτή τη σχέση, αυτή την εμπιστοσύνη κι αυτή την αρχή δε θα τη χαραμίσω για να κρατήσω μία δουλειά που θα με εξασφαλίσει -σχετικά- οικονομικά, αλλά θα με αφήσει δυστυχή και ταπεινωμένο. Μπορεί να ακούγεται προκλητικό για κάποιον που ψάχνει να βρει δουλειά και δυσκολεύεται να κερδίσει, έστω, τα προς το ζην, αλλά δε θέλω να επιλέξω να κάνω κάτι που δε θα μου επιτρέπει να είμαι ο εαυτός μου. Γιατί μετά δε θα μπορώ να κοιτάω αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια... Γιατί μετά θα σιχαίνομαι το είδωλό μου στον καθρέφτη...

Με εκβίασες και αηδίασα με τις επιλογές που έχω κάνει, που εκείνη τη στιγμή δε μου άφηναν άλλη επιλογή από το να το σκεφτώ. Και το σκέφτηκα... Δε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο. Μπορείς να με διώξεις. Τουλάχιστον, έτσι, όταν κάποιος μέλλων εργοδότης μου ζητήσει να μάθει το λόγο που απολύθηκα, θα μπορώ να του χαμογελάσω κοιτώντας τον στα μάτια και να του πω:

"Γιατί δε ρουφιάνεψα."

iBLOG

Γυρνάω στους δρόμους και σε σκέφτομαι. Εσένα, που δε σε ξέρω, και όσα γράφεις, που τα έχω λατρέψει. Που καθρεφτίζομαι μέσα τους και που με τη σκέψη σου αποκτώ υπόσταση.

Έχεις συνδεθεί στο προσωπικό σου ιστολόγιο,

πατάς "Σχεδίαση", πηγαίνεις στις "Ρυθμίσεις",

βρίσκεις το "Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο & κινητά" και

στο πεδίο "Πρότυπο για κινητά / Εμφάνιση προτύπου για κινητά" επιλέγεις

"Ναι. Εμφάνιση προτύπων για κινητά σε κινητές συσκευές."

Για να μη μου στερείς τη χαρά να σε ξαναδιαβάσω, όπου κι αν είμαι...

ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο... ΔΙΑΟΛΟΣ!

Είναι από αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν δύσκολα. Έξω βρέχει και κολλάω το πρόσωπό μου στο τζάμι με την ελπίδα να το διαπεράσουν οι στάλες. Μήπως κι εξαγνιστώ... Είναι από αυτές τις τυχερές μέρες που ο Δίας αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά κάποιας ερωμένης και ξέχασε να ευθυγραμμιστεί με τους άλλους πλανήτες. Νιώθω λες και με εγκλώβισαν σε μία αεροστεγή  σακούλα και δε μπορώ να ανασάνω. Τα μαγουλά μου καίνε και εύχομαι να είναι από τον πυρετό. Αλλά είμαι πολύ κρύος για να με ξεγελάσει η επιθυμία... Ένας μικρός δράκος φυλακίστηκε στο κεφάλι μου και χτυπιέται με μανία αριστερά και δεξιά στους κροτάφους μου για να ελευθερωθεί. Τα μάτια μου ζηλεύουν τη βροχή και θέλουν να τη μιμηθούν. Αλλά είμαι στη σκηνή και το εγώ μου δεν έχει θέση. Παριστάνω κάτι, ασφαλώς, πιο δυνατό. Όλα μου φέρνουν στο νου έναν εκβιασμό αμπαλαρισμένο με χρυσό περιτύλιγμα. Μου χαμογελούν και νιώθω να με εκτελούν... Στέκομαι και βλέπω το παρόν μου ανήμπορο να με οδηγήσει στο μέλλον. Καταριέμαι που έκανα λάθος επιλογές και τώρα δεν έχω άλλη επιλογή από το να τον υποστώ. Να κατεβάσω το κεφάλι και να πω κι ευχαριστώ...

Τράβα και ψόφα, Γιάννη. Αύριο θα είναι και πάλι νύχτα...