Έρχονται στιγμές που νιώθεις τον πόνο να κρύβεται,
το πάθος να εξαϋλώνεται και την ψυχή σου να ελευθερώνεται.
Και, έτσι, νιώθεις όμορφα.
Αλίμονο, όμως, αν σε βρουν απροετοίμαστο τα θηρία των αναμνήσεων...
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...
- Γιάννης
- Όταν δίνεις την παράστασή σου και κλείνουν τα φώτα και πέσει η αυλαία, μένεις εσύ και όσοι σε διαβάζουν... Αξίζεις το χειροκρότημα;
αυτά τα θηρία δεν μαζεύονται με τίποτα φίλε. Καλή χρονιά εύχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς υπάρχουν και αυτά τα θηρία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως μερικές φορές οι αναμνησεις δε παλευονται με τίποτε!!! Ίσως καλύτερα να έμεναν κάπου κλειδωμενες...καλο μεσημέρι ευχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ θα διαφωνώ ξανά και ξανά πάντα όταν το ακούω αυτό. Οι αναμνήσεις όσο και αν πονάνε είναι η ζωή μας. Ο εαυτός μας. Εμείς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ειλικρινά με πονάνε και μένα οι αναμνήσεις μου, αλλά έχω μάθει να τις κερνάω ποτό και να μου κάνουν παρέα. Άσε που πλεον καμια φορά με συμβουλεύουν προλαβαίνοντας με από τα ίδια λάθη, πάθη.... Φιλάκια
@Mahler
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά, αγορίνα!
@Ηφαιστίωνας
Δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν και αυτά τα θηρία. Και όλοι έχουμε μάθει να πορευόμαστε έτσι...
@Leviathan
Καλό... επόμενο μεσημέρι!
@Μαρία & Νικόλας
Όμορφος ακούστηκε ο αντίλογος. Κοίτα να δεις που ξαφνικά το θηρίο φαίνεται και λίγο γατάκι! Αλλά και πάλι, ρε Μαράκι. Και το γατάκι έχει νύχια!
Γλυκό φιλί στο Νικόλα!!!
νύχια έχεις και για να ξυστείς
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι τα έχεις δεν σημαίνει ότι θα τα χρησιμοποιήσεις. Πόσο μάλλον να κάνεις χαρακίρι με αυτά
Εξάλλου, πάντα είναι καλό να υπάρχουν τα νύχια. Αφήνουν όμορφα σημάδια στην πλάτη του άλλου (ντροπή μου, τι λέω η μάνα..χαχα)