ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...

Η φωτογραφία μου
Όταν δίνεις την παράστασή σου και κλείνουν τα φώτα και πέσει η αυλαία, μένεις εσύ και όσοι σε διαβάζουν... Αξίζεις το χειροκρότημα;

11.12.11

SCREEN... LESSONS!

Είσαι συνδεδεμένος και το μυαλό μου αποσυνδέεται. Μία "μικρή" ζωή πίσω από οθόνες. Η σιωπή μου παλεύει με τους ήχους της σκέψης και περιμένω. Όπως πάντα... Απλώς τώρα δε μιλάω. Δεν είναι εγωισμός. Δεν είναι αξιοπρέπεια. Έχω αποδείξει ότι αυτά δεν τα λογαριάζω, όταν έχω να κάνω μαζί σου. Τσαλακώνομαι και δε με νοιάζει... Αρκεί να είσαι εκεί. Και δεν είσαι εκεί...



Είσαι εκεί. Φαίνεσαι, αλλά απομακρύνεσαι... Απασχολημένος, αόρατος, διαθέσιμος. Απασχολημένος για μένα, αόρατος για μένα, διαθέσιμος... όχι για μένα. Οι σκέψεις μου μοιάζουν ρουκέτες που πετάνε φλόγες. Σε σκέφτομαι κι όλα θυμίζουν καμμένη γη. Με μία μυρωδιά που αποδοκιμάζεται. Αυτό είναι το μυαλό μου...

Όλα γύρω μου γκρεμίζονται, οι αντιστάσεις μου πέφτουν και αυτό που ήξερα μου είναι πλέον άγνωστο... Ποιος δίνει δύναμη; Κάποιοι θα μου πουν ο Θεός. Και κάπως έτσι βγαίνουν τα βιαστικά συμπεράσματα. Αφού τόσο καιρό εσύ ήσουν ο λόγος για να πιστεύω, να παλεύω, να αντέχω και να δέχομαι, να παίρνω φόρα και να γίνομαι καλύτερος, αφού εσύ μου έδινες δύναμη, τότε εσύ είσαι ο δικός μου θεός. Αυτό είναι ειδωλολατρεία; Γιατί είναι σίγουρα πάθημα...

5 σχόλια: