Για τον Π. που αποκλείεται να το δει.
Απλώς εγώ ήθελα να το γράψω.
Από τα σχολικά μου χρόνια, μου άρεσε να κρατάω διάφορα μικρά αντικείμενα. Τα συνδύαζα με ανθρώπους, με στιγμές... Έτσι, "κλείδωνα" τις αναμνήσεις και συγκρατούσα πρόσωπα, που είτε παρέμεναν στη ζωή μου, είτε περνούσαν κι έφευγαν. Άλλωστε, το σημαντικό για τον κάθε ένα από εμάς ποικίλλει.
Ένα κορδόνι από καουτσούκ, μερικές πέτρες, ένα μικροσκοπικό κομμάτι υφάσματος.
Αυτό το κάτι είναι έτοιμο. Για κάποιον μπορεί να κοστίσει μόλις λίγα ευρώ,
ενώ για κάποιον άλλο μπορεί να έχει τεράστια συναισθηματική αξία.
Δεν το αγόρασα, ούτε το επέλεξα. Κάποιος το βρήκε και μου το έδωσε.
Αυτό το κάτι, δεν ήταν κάτι δικό του, αλλά ήταν σίγουρα κάτι από εκείνον.
Και τώρα... είναι κάτι δικό μου. Κάτι για τη συλλογή μου...
όταν κάποιος έχει ευαίσθητη και ρομαντική ψυχή δένεται με όλα δένεται συναισθηματικά με όλα ... σε καταλαβαίνω ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι. Μάλλον έχεις ρομαντική κι ευαίσθητη ψυχή!
ΔιαγραφήΦιλί.
ΔΕΝ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ....
ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ, ΕΤΣΙ;
Κάτι καταφέρνω κι εγώ! :)
ΔιαγραφήNA MHN TO ALLAXEIS POTE AFTO GIA KANENA KAI GIA TIPOTA
ΑπάντησηΔιαγραφήXARIKA POLI GIA TI GNORIMIA KAI ME SENA KAI TA ISTOLOGIA SOU, MA ARESEI NA GNORIZO ISTOLOGIA OMORFA KAI AXIOLOGA
TA LEME....
Σε ευχαριστώ πολύ. Δεν έχω σκοπό να το αλλάξω. Άλλωστε, πιστεύω πως δεν αλλάζει η φύτρα του ανθρώπου!
ΔιαγραφήΟι δικοί μου θησαυροί δεν αξίζουν πεντάρα... αλλά μια φορά που έχασα έναν ένιωσα πάμπτωχη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιου στυλ αντικείμενα, είναι αυτά που κάνουν τα δάκρυα να κυλάνε λίγο πιο εύκολα και τις αναμνήσεις να έχουνε υφή
φιλάκια πολλά
(άσχετο, ο μικρός πρίγκηπας έχει φάει κόλλημα με το how to train your dragon. Το έχεις δει????)
Όμορφη εικόνα, Μαράκι.
ΔιαγραφήΦιλιά κι από μένα.
Δεν το έχω δει, αλλά θα φροντίσω να το κάνω. Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Θα έχει δίκιο το παιδί για να το γουστάρει τόσο!
άαααα αυτό που αγαπάω πάρα πολύ, είναι ένα μαυρο κορδόνι καουτσουκ, που κρέμεται ένα δόντι από καβούρι. το έχω από το 1996 summer στη Χαλκιδική
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλασικό κομμάτι, έτσι δεν είναι;
ΔιαγραφήΚαι εγώ κρατάω τέτοια αντικείμενα...απλά μερικές φορές τα "θάβω"...Βέβαια υπήρξαν και περιπτώσεις που τα νεύρα ήταν τόσα πολλά που τα ξεφορτώθηκα...αλλά αυτές είναι πολύ πολύ λίγες...Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, αυτά τα νεύρα... Μερικές φορές κάνουν μεγάλες ζημιές!
Διαγραφήτελικα τα καλυτερα δωρα δεν ειναι αυτα που κοστιζουν αλλα αυτα που σημαινουν, εχουν μεσα τους αγαπη και σαν τα κοιτας ,ηλεκτριζεσαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το είπες... Το σχόλιο μένει μισό! Τη συνέχεια στην κρατάω για την επόμενη ανάρτησή μου. Μην κάψω το θέμα... Θα έχεις ειδική μνεία!
ΔιαγραφήΦιλί.
Ευχαριστώ για την έμπνευση.
Αχ δεν ξέρω, το κάνω και εγώ.. μερικές φορές δεν ξέρω αν με βοηθάει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν βοηθάει στο παρόν. Στο μέλλον, όμως, σε κάνει να χαμογελάς!
ΔιαγραφήΦιλί.
Να χαμογελάς και όχι μόνο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού το ξέρεις, τι τα λέμε;
Διαγραφή