ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...

Η φωτογραφία μου
Όταν δίνεις την παράστασή σου και κλείνουν τα φώτα και πέσει η αυλαία, μένεις εσύ και όσοι σε διαβάζουν... Αξίζεις το χειροκρότημα;

24.1.12

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΑ ΤΑΤΟΥΑΖ

Έβγαλε το δερμάτινο μπουφάν του και το πέταξε στην καρέκλα που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά. Κανείς δεν έδωσε σημασία στο θόρυβο που έκαναν τα μεταλλικά διακοσμητικά αντικείμενα, όταν έπεσε στο πάτωμα. Τα κορμιά τους είχαν ενωθεί και τα χείλη τους σφραγίστηκαν. Λες και θα έμεναν έτσι για πάντα. Τα χέρια του ψηλάφιζαν το κορμί της και προσπαθούσαν να το απαλλάξουν από κάθε τι που δεν ταίριαζε στο πάθος τους. Τα χέρια της ψηλάφιζαν το δέρμα του, προσπαθώντας να αγγίξει τα τατουάζ του. Να γίνει ένα με αυτά. Η φωτιά στο τζάκι έκαιγε για τα καλά...

...........................................................................................................

Εκείνη είχε μάθει να είναι γυναίκα. Είχε μάθει να εκπροσωπεί το ροζ και να το κάνει καλά... Είχε μάθει να είναι ο εαυτός της. Είχε μάθει να ξεχωρίζει τα "καλά" παιδιά και να ερωτεύεται τα άλλα. Είχε μάθει να εμπιστεύεται το ένστικτό της. Να υπηρετεί τα πάθη της και να υπομένει τα λάθη της. Είχε μάθει να κάνει όνειρα, να προσπαθεί και να τα ζει. Είχε μάθει να πληρώνει τις κακές επιλογές της, να κλαίει και να λυτρώνεται. Είχε μάθει να είναι πριγκίπισσα και να περιμένει τον έρωτα. Κι είχε μάθει να τον αντιμετωπίζει...


Εκείνος είχε μάθει να είναι άντρας. Είχε μάθει να κρύβεται πίσω από το μαύρο και να δείχνει πιο μυστηριώδης. Είχε μάθει να μην είναι ο εαυτός που δεν αποδεχόταν... Είχε μάθει να ξεχωρίζει τα ατίθασα παιδιά και ερεθιζόταν να γοητεύει τα άλλα. Είχε μάθει να κοιτάει στα μάτια και να αφουγκράζεται τους παλμούς της καρδιάς που συναντά κάτι πρωτόγνωρο. Είχε μάθει να ζει και πού και πού να προσπαθεί να κάνει όνειρα... Είχε μάθει να πληγώνει για να μη δει κανείς το δέρμα του κάτω από το μελάνι. Και να κλαίει για να λυτρώνεται... Είχε μάθει να κάνει τον πρίγκιπα που αρνείται να υποταχτεί στον έρωτα. Γιατί δεν είχε μάθει να τον αντιμετωπίζει...

............................................................................................................

Σε έναν κόσμο που υπάρχουν καλοί και κακοί, ένας θα είναι ο νικητής. Ζεις το πάθος σου και τη στιγμή που γιγαντιώνεται έτοιμο να σε κατασπαράξει, πέφτεις μαζί του στη φωτιά. Και θα καείς εσύ. Και θα καεί κι εκείνος. Κι εσύ θα ξαναγεννηθείς... Γιατί οι δικές σου στάχτες είναι ροζ.

Τολμάς να αγαπήσεις και προκαλείς να αγαπηθείς. Το αξίζεις... Γι' αυτό κάθε λάθος σε κάνει πιο δυνατή. Γιατί δεν το υποτιμάς... Και του δίνεσαι... Αυτό να κάνεις πάντα. Και πάλι ροζ! Love you.

10 σχόλια:

  1. Αυτά τα "πρέπει" μας έκαναν το κακό!!! Να μάθεις να είσαι γυναίκα, να μάθεις να είσαι άνδρας..
    Να μάθεις να ζεις το πάθος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι, όμως, κάποια πράγματα ΠΡΕΠΕΙ κάποιοι να τα μάθουν. Έστω κι αν τα εφαρμόσουν σε κάποιον άλλο.
      Φιλί.

      Διαγραφή
  2. Το παν ειναι να τολμας να δείχνεις τα συναισθήματά σου...και ας γίνονται λάθη...και αυτα μέσα στο πρόγραμμα ειναι...

    Υπέροχο κείμενο!

    Καλο μεσημέρι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να σου πω για εκείνο το πάθος της στιγμής...
    για τη δική της αλήθεια
    και το δικό του ψέμα...
    τι να σου πω
    που τα 19 μου χρόνια πλημμυρίζουν από πρέπει
    και το θέλω καίει μόνο την ψυχή και τα δάκρυά μου
    τι να σου πω...?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη μου πεις τίποτα. Απλώς βρες τρόπο να τα βγάλεις από μέσα σου...
      Φιλί.
      Είναι όμορφα τα 19 σου χρόνια. Μην αφήνεις τίποτα να σου το χαλάσει αυτό.

      Διαγραφή
  4. Όμορφο κείμενο, πολύ αληθινό !
    Όμως η δίδυμη φλόγα καίει μέσα στον καθένα μας.
    Λίγο άντρας, λίγο γυναίκα, λίγο δράση, λίγο αποδοχή.
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο απ' όλα. Αρκεί το κάθε λίγο μας να γίνεται πολύ!
      Φιλί.

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφα που γράφεις:)
    Καλό σου βράδυ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ. Τέτοια σχόλια με κάνουν να χαμογελάω.
      Καλή σου μέρα. Και φιλί.

      Διαγραφή